Het Internationaal Festival van Les Brigittines zet in op een rit langsheen diverse podiumvormen: ongewone talen en universums, bijzondere vormen.


ANTIGIF IN DEZE GIFTIGE TIJDEN

Er hangt een dikke mist in deze tijden van dreiging, onzekerheid en verwarring… we gaan vooruit zonder te weten waarheen. Het winstbejag is dodelijk, nationalisme en tirannie duiken terug op, het gif verspreidt zich, druppelt zich een weg door de maatschappij, infecteert de geesten. De weg naar de ondergang ligt bezaaid onder leugens en een vreemdsoortige onverschilligheid alsof het niet nodig is om aan het negativisme te ontsnappen. Natuurlijk wordt er tegenstand geboden en gaan er tegenstemmen op maar ze gaan verloren in corrupte en demoraliserende discours.

De theorie van de economische overvloed is dan misschien uitermate aanvechtbaar, die van de toxische besmetting is dat veel minder: virale wildgroei van het egoïsme, openlijke bestuiving van de instant-belangen die de toekomst hypothekeren, cijfers en resultaten die vrij spel krijgen en menselijke waarden verdringen, besmetting die bovenaan begint en zich naar onder toe verderzet, van hoofd naar ledematen…

En toch is het nog niet te laat…

Het rommelt langs alle kanten en kunst heeft, in al haar vormen en functies, absoluut een rol te vervullen als antigif in deze sombere constellatie: de rol van een ster waarvan het licht een magnetische uitwerking heeft op onze verwachtingen van elders en anders.

Elk kunstwerk bestaat door de zinsbegoochelende en kritische beweging die het op gang brengt, de bevrijding waartoe het aanzet: dit is ook wat de voorstellingen van het festival voor ogen hebben. Ongeacht hun impact op de realiteit blijven alle aan de verbeelding ontsproten podiumvormen verbonden met het gevoel en houden ze de geest wakker. Kunst geneest misschien niet en verspreidt allicht ook haar eigen gif, maar in elk geval maakt zij deuren open, effent paden en kondigt het hoopgevende ochtendgloren aan dat de duisternis verjaagt…

Patrick Bonté
Algemene en artistieke leiding