Unpredictable Saturdays
(Met gesloten ogen langs de afgrond)
In een solo van een tiental minuten die eigenlijk niet bedoeld is voor het podium maar veeleer voor een grote theaterzaal en voor openbare plaatsen, wil Éléonore Valère-Lachky aan de alarmbel trekken inzake de impact van onze gedragingen op het milieu.
Het dansen op de vloer gevolgd door het kruipen en vervolgens de heroverde verticaliteit staan symbool voor de drang naar leven, de actie en het verzet. Het kadert allemaal in de uiting van haar geëngageerde steun voor de boodschap van de wetenschap die, vanuit het hart van de Stad, probeert om tegen het publicitaire discours in te gaan omdat het allesoverheersend, vervreemdend en onjuist is. Een artistiek noodgebaar als een alarmsignaal aan de rand van de afgrond en de ondergang.