Voorstelling
Een individu doorkruist de nacht als een schitterende meteoor: een hemels beeld om deze uitgepuurde danscreatie te situeren.
In de eenvoud zit een zekere onrust verscholen waaruit het verlangen blijkt om zich van de ruimte meester te maken en er niet de speelbal van te worden.
Met finesse en soepelheid ontwikkelt Daniele Albanese een melodieuze taal die deze korte vorm op de imaginaire grens situeert tussen de heldere leesbaarheid en het duistere mysterie.
Avond samengesteld uit 2 voorstellingen cf. Que du bonheur (?)